Bir yıl sonra kendini nerede görüyorsun? Üç yıl sonra? Ya beş yıl sonra?” Bu sorular yalnızca geleceğe dair bir merak değil, ruhunun gizli haritasını açan kapılardır. Çünkü sen fark etmesen de, bugün attığın her adımın enerjisel bir izi var. Aynen kumsalda bıraktığın ayak izleri gibi.  Zamanın kumunda kaybolduğunu düşünsen de o  izler  aslında görünmeyen âlemde kaydedilir. Belki ticaret yapıyorsun, girişimcisin. Belki bir öğrencisin, kitapların arasında yolunu arıyorsun. Belki de yalnızca kendi gelişimini önemseyen bir yolcusun. Ama kim olursan ol, şunu unutma: Evren senin bıraktığın her izi takip eder. Göğe yükselen bir dua gibi, sana geri dönmek üzere yola çıkar. Nasıl mı? Kadim öğretiler bunu tohum teorisiyle anlatır ,denir ki ;  “Her tohum kendi zamanında yeşerir.” Kimileri kabak gibi çabuk büyür; kısa ömürlüdür, köksüzdür. Kimileri ise üzüm asması gibi sabırla kök salar, nesiller boyu bereket taşır. Sen de bugün attığın adımlarla, niyetlerinle kendi altın tohumlarını ekiyorsun. Belki hemen görmüyorsun. Ama yıldızların göze görünmeyen bir düzenle ilerlediği gibi, senin hayatında da görünmez bir örgü işleniyor. Duhâ Suresi’ndeki o ilahi müjdeyi hatırla: “Rabbin sana verecek ve sen hoşnut olacaksın.” Tıpkı yaşlı bilgenin hikayesi gibi.. Bilgenin Hatırası Bir köyde, iki büklüm yaşlı bir bilge vardı. O kadar yaşlıydı ki neredeyse yürüyemez hale gelmişti. Her sabah bir torba tohum alır, çevresindeki toprağa serperdi. Sonra da torbayı eşeğinin heybesine bağlar, onu salardı. Eşek köyün çevresini gezer, akşam olunca kendi kendine ahıra dönüverirdi. Köylüler şaşırırdı: “Dede, sen tohum atıyorsun, ama bu ağaçların gölgesinde hiç oturamayacaksın.” “Eşeği salıyorsun ama ya kurda kuşa yem olursa?” Onlar için bilge, biraz da eğlence konusuydu. Ama bilge, gözleri ufka dalmış bir tebessümle cevap verirdi: “Bu eşek, bazılarından akıllıdır evlat… Hangi yolu yürüyeceğini, hangi adımın nereye varacağını iyi bilir.” Aradan yıllar geçti. Bilge vefat etti. Köyün çevresi yemyeşil bir ormana dönüştü. Ve insanlar çok sonra fark ettiler ki, eşeğin izlediği yol ormanın sınırlarını çizmişti. Çevredeki hiçbir köy bu kadar yeşil değildi. O gün anladılar: Bilge yalnızca ağaç değil, umut da ekmişti. Hem köy için, hem gelecek nesiller için büyük bir miras bırakmıştı. İşte böyle dostlar Her gecenin bir sabahı olduğu gibi, her zorluğun da bir meyvesi vardır. Gökyüzünde ay nasıl küçülür, büyür, yeniden ışığını bulursa; senin de çaban, niyetin, emeğin dönüp dolaşıp sana ışık olur. Bugün attığın her adım, bir yıl sonra bir fırsata, üç yıl sonra bir dönüşüme, beş yıl sonra ise belki bir mirasa dönüşecek. Kaderinin kalemi senin ellerinde. Altın tohumlarını toprağa bırak; sabırla, güvenle, inançla… Çünkü senin bugünkü izlerin, yarının mirasını yazıyor. Ve bir gün, geriye dönüp baktığında diyeceksin ki: “İyi ki yılmadan devam etmişim. İyi ki hem kendim, hem bütün için bu tohumları ekmişim.”  Feyzahan Ece Gedikli