“Bülbülü altın kafese koymuşlar, illa vatanım demiş.” Parlak bir kafes de olsa, gümüş duvarlar da örülse etrafımıza, Ruhumuz her zaman ait olduğu toprağa döner. Vatan… Sadece doğduğun yer değil, Kalbinin yankılandığı, köklerinin beslendiği yerdir. "Vatanım" diyebilmek, bir aidiyetin, bir sevdanın sesidir. "Nedir vatan?" Kimi için doğduğu yer, kimi için atalarının yurdu… Ama kim olursa olsun, vatanına kalpten bağlı olan biri için bu sevda değişmez. Bu bağlılığı hiçbir güç sarsamaz. Ne yabancı topraklar, ne de geçici bolluklar... Vatanın yeri doldurulamaz. Vatan tektir. Öyle kalmalı. Altın kafeste yaşasak bile, yine de “vatanım” diyebilmeliyiz. Bazen hayat bizleri rüzgâr gibi savurur başka diyarlara. Belki de yaşadıklarımız, bize yeni değerler katmak içindir. Ama unutmamalıyız: Herkesin vatanı kendine özeldir, değerlidir. Gelecek nesillere bunu doğru şekilde aktarmak görevimizdir. Maneviyatın ve değerlerin sorgulandığı günümüzde, Vatan bilincine sahip çıkmak her zamankinden daha önemlidir. “Değerlerimize sahip çıkalım” derken, İlk sıraya vatanımızı yerleştirmeliyiz. Zira, Zaman birlikten uzaklaşsa da, İnsanlar birbirine yabancılaşsa da, Bizi bir arada tutan, hala ayakta kalmamızı sağlayan tek şey: Vatandır. Altın kafese koysalar da bizi, Vatan bilinci olan kalplerde, vatan hep aynı kalır. Bu değiştirilemez. Atalarımızın dediği gibi: "Nereden geldiğini unutma ki, nereye gittiğini şaşırmayasın." Altın kafesten kaçmak isteyen, Her zaman bir yol bulur... Ve bir gün mutlaka vatanına kavuşur. Çünkü, Her daim bir umut vardır.  Aylin Özgür