Günümüz çocukları, bolluk ve seçenekler içinde büyüyor. Her şey onların elinin altında: oyuncaklar, dijital içerikler, kıyafetler, yiyecekler… Ama ne garip ki, bu bolluk çoğu zaman “yetmiyor.” Bir oyuncak alınıyor, beş dakika sonra diğeri isteniyor. Tablet veriliyor, sıkılıyor. En sevdikleri yemeği yiyorlar ama ardından başka bir şey arıyorlar. Peki, neden bazı çocuklar bir türlü doymuyor? Aslında bu sadece fiziksel değil, duygusal bir doyumsuzluk. Ve ne mutlu ki, doğru yaklaşımlarla bu doyumsuzluk hissi törpülenebilir. Bugünün çocukları çok şanslı mı, yoksa tam tersi mi? İstedikleri her şey ellerinin altında: oyuncaklar, tatlılar, çizgi filmler, tabletler… Ama yine de “yetmiyor.” Bir şeyi alıyoruz, bir diğeri isteniyor. Oyuncaklar kutudan taşarken, “sıkıldım” kelimesi evin içinde yankılanıyor. Peki bu gerçekten “açgözlülük” mü? Hayır. Bu, aslında içten içe “doymayan” bir kalbin sesi. Peki çocuğumuz neden doymuyor ve biz ne yapabiliriz? 1. Her istediğini anında vermeyin Bazen onu çok mutlu edeceğini düşündüğümüz için hemen alıyoruz ya… Aslında ona kötülük ediyor olabiliriz. Çünkü her istediği anında olursa, değerini bilmez. Beklemeyi bilmeyen çocuk, hiçbir şeyden keyif alamaz. 2. Asıl ihtiyaç: İlgi ve sevgi Çocuklar aslında oyuncak değil, bizimle oyun oynamak istiyor. Saatlerce alınan hediyeler bir kenara atılırken, beraber kurulan lego kulesi ömür boyu hafızada kalıyor. Sarılmak, göz göze gelmek, gerçekten “duymak” çocuğun kalbini doyurur. 3. Beklemeyi öğretin Bir şeyi hemen değil de biraz bekleyerek elde etmek… Çocuk için sabır demektir. Bu da ileride daha sağlıklı kararlar almasına yardımcı olur. “Şimdi değil ama hafta sonu olabilir” gibi minik beklemeler, büyük faydalar sağlar. 4. Azla da mutlu olunabileceğini gösterin Kimi gün sadece birkaç eski oyuncakla oynasın. Bazen piknik örtüsü ve bir muz bile “bayram havası” estirir. Fazla olan değil, anlamlı olan mutlu eder. Bunu hissettikçe daha az şeye ihtiyaç duyarlar. 5. Sen nasıl bir örneksin, bir düşün Sürekli yeni bir şey alma derdindeysen, çocuğun da seni modellemesi çok doğal. Evde şükür dili varsa, çocuk da şükretmeyi öğrenir. Hep “yeni” peşindeysek, o da hep eksik hisseder. Çocuklar aslında çok basit şeylerle mutlu olabiliyor. Bazen bir battaniye altı, bazen bir kek kokusu, bazen bir “seninle gurur duyuyorum” cümlesi… Onları dışarıdan değil, içten doyuralım. Çünkü gerçekten doyan çocuk, dünyaya bile yetebilir. Sevgi ve şefkatle.