Bilgi sahibi olsak da olmasak da, bazen “bilmiyorum” deyip işin içinden sıyrılmak kolay geliyor.
Bazen de, bilgi sahibi olmadan, “bilmiyorum” dememek için konuşuruz da konuşuruz.
Var mı, yok mu?
Öyle miydi, değil miydi?
Sahiden, “bilmiyorum” demek bu kadar mı zor geliyor bize?
Başkalarının hayatları söz konusu olduğunda,
en bilgili, en fikir sahibi kişileriz.
Hiç “bilmiyorum” demeyiz.
Ama konu bize geldiğinde,
açıklama yapmak zor geldiğinde,
birden “bilmiyorum” sığınağına kaçarız.
Hadi başlayalım bir hikâye yazmaya —
“Bilmiyorum”la başlayıp yine “bilmiyorum”la biten…
İçinde hem çokça bilgi, hem de düşündürücü sorular olsun.
Kim önce başlasın?
Bilmiyoruz.
Kim bilecek?
O mu, bu mu, şu mu?
Belki de hiç kimse.
O halde hadi, sil baştan yazalım:
Bilmiyorumun felsefesini.
Her daim bir umut vardır.
Aylin Özgür