Hayatın her alanında, insan ilişkilerinde en değerli hazinemiz zamanımız ve emeğimizdir. Sevgiyle verilen küçük bir jest, özenle yapılmış bir iyilik, içten bir çaba… Bazen bunlar karşılık beklemeden verilir; ama ya karşılık gelmezse? Ya emek fark edilmez veya görmezden gelinirse? Psikolojik olarak, sizin verdiğiniz değeri ve emeği karşı taraf görmüyorsa, yürek kırılır, güven sarsılır. Üstelik siz, her fırsatta ilgilenmek, destek olmak, yanında olmak istediğiniz hâlde karşılık alamıyorsanız, hayal kırıklığı daha da derinleşir. Dahası, önemli bir başarıya sevinmiyor, coşkunuzu paylaşmıyor, güveninizi zedeleyecek davranışlar sergiliyor veya zorluklarınızı görmezden geliyorsa, bu hem duygusal hem etik hem de sosyal açıdan ciddi bir ihlal anlamına gelir. Bu noktada kendinizi korumak ve sınırlar koymak, sağlıklı bir ruh hâlinin temelidir. Kalbinizi değersiz hissettirmemek, hakkınızdır. Sosyal açıdan da durum farklı değildir. İnsanlar, emek ve değeri görmezden geldiğinde, güven ve samimiyet yavaş yavaş erir; ilişkiler mesafeli ve soğuk bir hâle bürünür. Arkadaşlıkta, akrabalıkta veya iş ilişkilerinde, özen ve karşılıklı saygı en güçlü köprüdür. Ahlaki açıdan ise, verilen sözlere sadakat ve emeğe saygı bir sorumluluktur. Bilinçli olarak ilgisiz kalmak, görmezden gelmek veya özel alanlara saygı göstermemek, sadece bireysel ilişkileri değil, toplumun etik değerlerini de zedeler. Böyle bir ortamda, kendi emeğinize ve sınırlarınıza sahip çıkmak en doğal hakkınızdır. İş hayatı da bundan bağımsız değildir. Çabanın fark edilmemesi, motivasyon kırıcı davranışlar görmek, emeğin görünmez olması… Tüm bunlar üretkenliği düşürür, morali bozar. İş yerinde de sınır koymak, sorumlulukları netleştirmek ve enerjinizi doğru alanlara yönlendirmek, hem kendinizi korumanın hem de verimli olmanın yoludur. Unutmayın: Gördünüz kadar değer verin. Kendinize ve emeğinize saygı gösterin, farkındalıkla. > Ne Bir Eksik Ne De Bir Fazla!!! İyi dileklerimle, sevgi ve saygıyla, Raziye Gökbudak